ماه مبارک رمضان نزدیک است و سازمان ها در این ماه با چالش های زیادی در جلب رضایت سلایق و علایق مختلف افراد در سازمان روبرو هستند، بعضی از افراد روزه دار بوده و برخی به دلایل گوناگون از جمله بیماری یا عقیدتی رژیم غذایی عادی خود را ادامه می‌دهند. برنامه ریزی مناسب ارائه خدمات غذایی در این ماه مبارک مستلزم دیده شدن هر دو گروه از کارکنان در این ماه مبارک است.
برخی از چالش های این ماه در صورت ارائه غذا:
پخش بوی غذا در سازمان که باعث ایجاد نارضایتی در مراجعه کنندگان و مشتریان سازمان خواهد شد.
ارائه غذا در سازمان باعث ایجاد هوس در میان کارکنان روزه دار خواهد شد که عاملی است برای کاهش بهره وری آنان.
به وجود آمدن مباحث عقیدتی در سازمان که می‌تواند بر بهره وری کارکنان اثرگذار باشد.
برخی از چالش های این ماه در صورت عدم ارائه غذا:
کاهش بهره وری کارکنانی که روزه نمی‌گیرند به دلیل کاهش کالری دریافتی.
مراجعه مکرر پیک های غذا در سازمان به دلیل سفارش کارکنان از رستوران های اطراف یا پلتفرم های اینترنتی که عاملی است جهت بی‌نظمی.
خروج ساعتی کارکنانی که روزه نمی‌گیرند جهت تهیه و صرف غذا در بیرون از سازمان.
ایجاد نارضایتی کارکنانی که روزه نمی‌گیرند و تاثیر آن بر میزان بهره وری آنان.
کارکنان غذا را جزئی از پکیج درآمدی خود دانسته و عدم ارائه آن باعث ایجاد نارضایتی در ایشان خواهد شد.
راه کارها و پیشنهادات:
راه کار اول: تغییر تایم غذا و ایجاد مکانی خاص جهت سرو غذا
موکول کردن ارائه غذا در ساعات پایانی کار و تغییر عنوان غذا از ناهار به افطاری
با تغییر زمان توزیع غذا از ساعت ۱۲ به ساعت ۱۴ و توزیع آن با عنوان افطاری در محیط کار ، کارکنان روزه دار غذای خود را به منزل برده و پس از اذان مغرب میل می‌نمایند و کارکنانی که روزه نمی‌گیرند غذای خود را در مکان مشخصی که برای این کار در سازمان پیش بینی شده صرف می‌کنند و اخلال کمتری در سازمان به وجود خواهد آمد.
راه کار دوم: توزیع غذای سرد و ساندویچ در سازمان
با توزیع غذای سرد دیگر بوی غذا در سازمان نخواهد پیچید و کارکنانی که روزه نمی‌گیرند با سرعت بیشتری و در مکانی پنهان از روزه داران امکان صرف غذا را خواهند داشت و کارکنان روزه دار به راحتی امکان بردن غذا به منزل را خواهند داشت.
راه کار سوم: پرداخت کمک هزینه رمضان به جای سرو غذا در سازمان
پرداخت مستقیم مبلغ غذایی که سازمان هزینه می‌کند به جای ارائه غذا در سازمان که مزایایی از جمله افزایش رضایت کاکنان روزه دار و معایبی مانند مراجعه مکرر پیک غذا به سازمان و ایجاد بی نظمی و همچنین خروج ساعتی کارکنان جهت تهیه غذا در ساعات کاری را در پی خواهد داشت.
نتیجه:
در مجموع ارائه یا عدم ارائه غذا در ماه مبارک رمضان به فرهنگ و سبک زندگی غالب افراد سازمان بستگی داشته و بهتر است تصمیم گیری در این خصوص پس از نظرسنجی در بین کارکنان و مشخص کردن میزان افراد روزه گیر در سازمان انجام گردد.
